De eerste dagen Olomouc

Ik ben nu bijna 4 dagen in Olomouc en heb al veel gezien en ook gedaan. Ik heb vandaag eindelijk een vast kamergenootje gekregen; een Canadees meisje. Ze is erg aardig dus een half jaar met haar op één kamer zal ik zeker overleven ;). Afgelopen weekend heb ik op zaterdag met Dilan (een Nederlands meisje die ik heb ontmoet vrijdag) boodschappen gedaan en zijn we 's middags de stad gaan verkennen. De stad is niet groot, iets wat ik erg fijn vind aangezien ik geen stadsmens ben. Gebouwen hebben allerlei kleuren en zijn erg mooi. Oude gebouwen vind ik persoonlijk mooier dan alle nieuwe moderne huizen. Bovendien maken de kleuren het vrolijk en niet saai zoals de bakstene huizen in Nederland. Tijdens onze tour door de stad hebben we wat gedronken op de lower square (tweede plein). Op de upper square (eerste plein) was een blijkbaar een bepaald festival bezig op vrijdag en zaterdag. Op het moment dat Dilan en ik er waren speelde er een band; Lake Malawi. De muziek klonk erg goed dus we zijn blijven luisteren tot ze klaar waren. Hierna zagen we een toren, wat leek van een soort kerk te zijn, waar mensen op stonden. We zijn er naartoe gelopen en zijn via alle trappen bij de top uitgekomen. Boven had je een geweldig uitzicht over de stad. Je kon 360 graden rond kijken. Uiteindelijk zijn Dilan en ik die avond samen nog gaan eten bij een restaurant op de lower square; het was jammieee. Na deze intensieve zaterdag had ik een rustige zondag. Ik heb lekker kunnen uitslapen. Ik begin steeds meer gewend te raken aan het redelijk harde matras. Later op de zondag kwam er weer de vraag of er mee gingen eten. Ik was blij om mijn kamer uit te kunnen dus ben gaan eten samen met Dilan, Milou (NL) en Katie (GB). Dit was erg gezellig en hiermee werd mijn zondag ook afgesloten. Op maandag stond het begin van de orientationweek op de planning. We hebben 3 uur lang in een grote aula gezeten en geluisterd. Er zijn rond de 300 Erasmus/exchange studenten hier, best veel dus... Een leuk punt waar ze over gepraat hebben, is dat de mensen hier in Tsjechië altijd nors kijken, net alsof ze boos zijn. Ik ben gewend om een beetje te lachen als ik iemand tegen kom op straat en aankijk. Hier wordt DAT juist als raar ervaren. Dus alvast sorry voor iedereen in Nederland wanneer ik nors kijk als ik terug ben in Nederland, dat is de schuld van de Tsjechen ;p. Na het lange zitten ben ik nog wat boodschappen gaan doen met Dilan en Milou. Terug op mijn kamer werd ik uitgenodigd om mee te lunchen met mijn Portugese buren (2 meiden) en de rest van hun groep (3 jongens). Ik had al gegeten maar het leek me leuk om meer van ze te weten te komen. De gesprekken gingen over studie, reizen, muziek en natuurlijk over wiet... Je kan er niet omheen, aangezien iedereen ernaar vraagt als ze weten dat je uit Nederland komt. Desondanks een paar wiet vragen was het erg gezellig. Het zijn erg leuke mensen:). Na deze gezellige meeting kon ik me alweer klaar maken voor de receptie bij de rector en het Welcome Erasmus party in de 15 Minute club. Bij de receptie waren hapjes en drinken en je kon eigenlijk gewoon kletsen met iedereen. Daar ontmoette ik een Israëlisch meisje; Tahir. Zij wilde ook naar het feest gaan en vroeg of ik samen wilde gaan. Ik was namelijk Milou en Dilan kwijt geraakt aangezien ik andere Nederlanders had ontmoet en daarmee in gesprek was. Ik kwam in contact met hun via mijn oude tijdelijke kamergenootje (een Argentijns meisje). Uiteindelijk hebben Tahir en ik ons goed geamuseerd op het openingsfeest. Toch was ik blij toen ik in mijn bedje lag. Het duurde ook niet lang tot ik in slaap viel. Helaas moest ik vanmorgen weer op om 8:00 uur. We kregen een rondleiding door de hoofd bibliotheek van de universiteit en een ander universiteitsgebouw. Dit duurde maar een uurtje en daarna hadden we vrije tijd en die vrije tijd is nu nog steeds bezig..... Gelukkig staat er vanavond toch nog wat op het programma; the scavanger hunt. In groepen krijgen we aanwijzingen en moeten we opzoek naar bepaalde plekken in de stad. Dit lijkt me erg leuk om te doen! Dus ik voel me steeds meer thuis hier en ben blij dat het steeds makkelijker gaat om meer mensen te leren kennen. Jullie horen wel weer een keer wat van me! Na shledanou :)